Duygular, ruh halleri ve hislerle karıştırılmaması gereken karmaşık zihinsel durumlardır. Özellikle duygular, öznel olarak deneyimlenen bilinçli zihinsel tepkilerdir. Duygusal konuları çevreleyen ve giderek büyüyen bir literatür olmasına rağmen, duygulara ilişkin teoriler üzerinde henüz bir fikir birliği sağlanamamıştır.
Amerikan Psikoloji Derneği'ne (APA) göre duygu, genellikle deneyimsel, davranışsal ve fizyolojik bileşenleri içeren karmaşık bir tepki örüntüsüdür.
Duygular, bireyin olumlu ve olumsuz deneyimlerle nasıl başa çıktığına dayanır. Duygu tipik olarak üç bölüme ayrılır: öznel bir deneyim, fizyolojik bir tepki ve davranışsal ya da dışavurumcu bir tepki.
İnsan duygularını tanımlama süreci halen devam etmektedir. Duygularımızı neyin oluşturduğuna dair çeşitli teoriler mevcuttur, ancak mevcut fikirler bile hala sorgulanmaktadır.
Sosyokültürel etkiler, farklı kültürlerden bireylerin duyguları uyumsuz olarak etiketlemesine neden olabilir.
Amerikalı psikolog Paul Ekman 1960'larda dört yere seyahat etmiştir: Amerika Birleşik Devletleri, Şili, Arjantin ve Brezilya. Araştırmacılar her bir yerde katılımcılara çeşitli ifadelerin yer aldığı fotoğraflar sunmuş ve her bir görüntüyü altı temel duygudan biriyle ilişkilendirmelerini istemiştir. Gülümsemenin mutluluğa karşılık geldiği, öfkenin ise bunun tam tersi olarak görüldüğü konusunda bir fikir birliği ortaya çıktı.
Ancak, bu çalışma Batı ideallerine maruz kalmayan uzak bir toplulukta tekrar yapıldığında her şey değişti.
Papua Yeni Gine'de de aynı deney yapıldı ve katılımcılar beklenen duyguyu sadece yüzde yirmi sekiz oranında seçti. Tanımlanması en kafa karıştırıcı duygular korku, şaşkınlık ve öfke olmuştur.
Bu nedenle, altı temel duygunun var olduğuna dair genel bir fikir birliği olsa da, bu sadece bazı ülkeler ve kültürler için geçerli olabilir.
Kültür çok etkilidir ve bireyin duygularını ifade etmesini ve öznel deneyimini şekillendirir. Association for Psychological Science dergisinde yer alan bir makaleye göre, Stanford Üniversitesi'nde yapılan bir araştırma, insanların genellikle olumsuz duygulardan ziyade olumlu duygular hissetmeyi tercih ettiklerini ortaya koymaktadır.
Bununla birlikte, olumlu bir deneyime neden olan belirli duygular kültürler arasında farklılık gösterebilir. Örneğin, Avrupalı Amerikalıların tercih etme eğiliminde olduğu olumlu insani duygular heyecan ve sevinçti.
Çinli nüfus ise sakin ve rahatlatıcı duyguları tercih etmiştir. Bu farklılığın bir kısmı, her iki kültür arasındaki reklam ve pazarlama farklılıklarından ve temel kültürel değerlerden kaynaklanmaktadır.
Paul Ekman duyguların evrensel ve kültüre özgü duygular olarak ikiye ayrılabileceğini öne sürmüştür. Kültüre özgü kategori içerisinde dört farklı alt konudan bahsedilmektedir.
Kültürler arasındaki gösterim kuralları, özellikle duyguların ne zaman ve nasıl ifade edileceği konusunda farklılık gösterebilir. Ayrıca, bir duyguyu tanımlamak için kullanılan özel dil ve duygular için tam olarak kullanılan kelimelerle ilgili dilsel engeller de vardır.
Son olarak, belirli önemli kültürel olaylar, hangi duyguların ve tutumların beklendiği konusunda farklılık gösterir. Belirli bir kültür içinde bile farklılıklar olabileceğine dikkat etmek önemlidir.
Kültürel dil farklılıklarının bir örneği, bir düşmanın talihsizliğini öğrenmekten duyulan hazzı tanımlayan Almanca "Schadenfreude" teriminde gözlemlenebilir.
Bu eşsiz duygusal duruma ayrı bir etiket verilmiştir. Tahiti halkı için üzüntü diye bir kelime ya da kavram yoktur. Üzüntülerini ifade edecek şekilde davranabilirler, ancak bunu bu şekilde etiketlenmiş olarak tanımlamazlar.
Hisler ve duygular birbirleriyle yakından ilişkili olsalar da birbirlerinin yerine kullanılamazlar. Duygular sıklıkla duygusal deneyimlere yanıt olarak ortaya çıkar.
Anılardan, inançlardan ve diğer birçok faktörden etkilenen duygular genellikle duygulardan kaynaklanır, ancak onlarla aynı değildir. Ayrıca, duygular genellikle bedendeki hislerden kaynaklanıyor olarak tanımlanır. Duygular tipik olarak bu kökene sahip değildir.
"Ruh hali" de daha iyi anlaşılması gereken bir başka terimdir. Bir ruh hali, düşük yoğunlukta kısa süreli herhangi bir duygusal durum olabilir.
Ruh halleri duygulardan farklıdır çünkü uyarıcıları ya da tetikleyicileri yoktur ve net bir başlangıç noktaları yoktur. Verilen bir örnek, hakarete uğramanın öfke duygusunu tetikleyebileceğidir. Ancak, öfkeli olmak mutlaka belirli bir nedene bağlı olmak zorunda değildir.
Duyguları çevreleyen başlıca tartışmalardan biri, neyin duygu olarak nitelendirileceği ve duyguların hangi sırayla ortaya çıktığıdır.
Daha önce de belirtildiği gibi, bu sıra öznel bir deneyim, fizyolojik ve davranışsal tepkilerden oluşmaktadır.
Duyguların deneyimlenmeye başlaması, uyarıcı olarak da bilinen öznel bir deneyimi içerir. Alan içerisinde altı temel duygu yaygın olarak kabul görmektedir. Bunlar üzüntü, mutluluk, korku, öfke, şaşkınlık ve iğrenmedir.
Tartışılmakta olan diğer temel duygu teorileri arasında dört temel duygunun kombinasyonları olarak kabul edilebilecek beklenti ve neşe de yer almaktadır.
Temel bir duygunun kategorizasyonu, otomatik olarak üretilmesi ve saf olması gereken evrensel olarak tanınabilir bir ifadeye sahip herhangi bir duygudur. Duygular bu kategoriye girmiyorsa karmaşıktır.
Bu duygular, tanınması zor olabilen, bilişsel işlem gerektiren ve birden fazla duygunun birleşiminden oluşan değişken ifadelere sahiptir.
İster basit ister karmaşık duygular ifade ediliyor olsun, öznel deneyimler bireyin bu duygulardan ürettiği deneyime odaklanır.
Duygular, belirli öznel deneyimlere karşı vücutta fizyolojik tepkilerle birlikte ortaya çıkar. Örneğin, bir kişi üzüntü yaşadığında ağlayabilir veya gergin olduğunda kalp atış hızının arttığını hissedebilir.
Bu fizyolojik tepkiler, otonom sinir sistemine ve bireyin deneyimlediği belirli duyguya verdiği tepkiye yakından bağlıdır. Otonom sinir sistemi savaş ya da kaç tepkilerinin düzenlenmesinden sorumludur.
Davranışsal tepkiler, gülümseme, gülme veya iç çekme gibi duyguların dışa vurulmasını içeren duygu yönünü oluşturur. Bununla birlikte, toplumsal normların bu tepkilerin şekillenmesinde rol oynayabileceğini kabul etmek çok önemlidir.
Davranışsal tepkiler bireyin refahı için sağlıklıdır. Journal of Abnormal Psychology'de yer alan bir çalışmada, negatif ve pozitif duygusal filmler izlenirken, duygulara verilen davranışsal tepkilerin bastırılmasının katılımcıları fiziksel olarak etkilediği bildirilmiştir. Dolayısıyla, farklı duyguları ifade etmenin sağlıklı olduğu kanıtlarla sabittir.
Daha önce de belirtildiği gibi, duygusal psikoloji araştırmalarında temel ve karmaşık duygular arasında büyük bir ayrım vardır. Temel duygular, Charles Darwin gibi bilim insanlarını büyüleyen bir konuydu.
Charles Darwin, duygu kaynaklı yüz ifadelerinin evrensel olduğunu öne süren ilk kişiydi. Evrim bağlamında bunun anlamı, duyguların ve duygu ifadelerinin biyolojik tepkilerden kaynaklandığı ve insanın hayatta kalması için uyarlanabilir olduğuydu.
Ayrıca, hayvanlarda özellikle sinyalizasyon için gerekli olan duygular gözlemlenmiştir.
İlginç bir şekilde, mevcut diğer kanıtlar yüzdeki duygu ifadelerinin biyolojik ve genetik amaçları olduğunu göstermektedir.
Kör bireylerin duygularının yüz ifadeleri üzerine yapılan bir çalışmadan elde edilen ikna edici bulgular vardır. Doğuştan kör olanlarda bile, duyguların kendiliğinden uyarılması yüz ifadelerini tetikleyebilmektedir.
Dikkat çekici bir şekilde, bu ifadeler gören bireylerde gözlemlenenlerle aynıdır.
Yüzdeki aynı kas yapısı bebeklerde ve yetişkinlerde mevcuttur ve doğumda tamamen işlevsel hale gelir. Aynı yapı şempanzelerde de mevcuttur. Hem insanlarda hem de insan olmayan primatlarda olduğu gibi evrensel yüz ifadeleri için daha fazla destek sağlarlar.
Robert Plutchik bu alandaki araştırmacılardan biridir ve sekiz temel duygu önermiştir: öfke, korku, üzüntü, tiksinti, beklenti, güven ve neşe. Daha sonra bunların hepsini bir renk çarkı şeklinde düzenlemiştir.
Plutchik'in teorisi bugünün standartlarına göre yaygın bir teori olmasa da, renk çemberinin katkısı esas olarak karmaşık duyguların incelenmesiyle ilgilidir.
1980 yılında Duyguların Psikoevrimsel Teorisi'ni anlamaya yardımcı olmak için.
Plutchik, karşıt çiftler halinde koordine ettiği sekiz temel duygu tanımlamıştır.
"Duygunun yoğunluğu çarkın merkezine doğru ilerledikçe artar ve dışa doğru ilerledikçe azalır; gölge ne kadar koyu ise duygu o kadar yoğundur"
Renk çarkı, birincil duygular olan sekiz sektöre bölünen karmaşık görünümlü bir şekildir. Her sektör için bir tane olmak üzere sekiz farklı renk kullanılır. Ayrıca çarkın üzerine çizilmiş dikey çizgiler ve yoğunluğu temsil eden l'ler vardır.
Duyguların çarkın dışından merkezine doğru ilerledikçe yoğunlaştığı söylenir.
Son olarak, çarktaki duygular arasında ilişkiler vardır. Her bölümün çaprazında karşıt duyguyu temsil eden bir karşıt duygu vardır. Çarkta rengi olmayan bazı duygular, iki birincil veya temel duygunun karışımıdır.
Paul Ekman, altı temel duygu tanımlamasına rağmen bir duygu listesi oluşturan ilk kişidir. Liste 1999'da daha fazlasını içerecek şekilde genişletildi. Orijinal altı duygu üzüntü, mutluluk, korku, öfke, şaşkınlık ve iğrenme idi.
Araştırmacılar ayrıca dört temel duygu üzerinde de tartışmışlardır. Altı temel duygu teorisi en çok kabul gören teori olsa da, son zamanlarda, 2014 yılında Glasgow Üniversitesi'nde yapılan bir çalışmadan çelişkili kanıtlar elde edilmiştir.
Bu listeyi Ekman oluşturmuştur ve tarihsel anlayışın bir parçasıdır. Bununla birlikte, bu alandaki bilgi sürekli değişmektedir.
Okullarda birkaç duygu teorisi öğretilmektedir, ancak literatürde daha az yaygın olanları da vardır.
James-Lange teorisi, en eski teorilerden biri olduğu için okullarda öğretilen teorilere bir örnektir. Bu teori, psikolojik uyaranların veya uyarılmanın otonom sinir sisteminin (ANS) tepki vermesine neden olarak duyguların deneyimlenmesine yol açacağını varsayar.
Fizyolojik tepkiler, duygusal davranış ve öznel deneyimden önce gerçekleşecektir. Bu bakış açısı, fizyolojik ve psikolojik tepkilerin birleştirilmesine odaklanmaktadır.
Cannon-Bard teorisi James-Lange teorisine doğrudan karşı çıkmaktadır. Beden ve duyguların birbiri ardına değil eş zamanlı olarak bir arada olduğunu öne sürer.
Bu teori fizyoloji ve psikolojiyi birleştirmektedir. Bununla birlikte, bilginin beynin iki farklı bölgesine aynı anda gönderildiği gerçeğine dayanır. Bu bölgeler, korku gibi duygular için hayati önem taşıyan amigdaladır.
Bir de korteks, yani kendisine aktarılan bilgilerden gelen girdileri birleştiren genel alan vardır.
Bilişsel Değerlendirme teorisi, Richard Lazarus'un araştırdığı ve düşünmeyi vurgulayan bir teoridir. Sıralama, bir kişinin önce bir uyarıcıyı deneyimlemesi, düşünmesi ve ardından fizyolojik bir tepki ve duygu yaşaması şeklindedir.
Son olarak, daha az yaygın olan yüz-geribildirim teorisi öncelikle yüz ifadelerine odaklanır. Charles Darwin ve William James'in teorileriyle güçlü bir şekilde bağlantılı olan bu teori, yüz ifadelerinin duyguya bir yanıt olmak yerine duyguyu etkilediği fikridir.
Yüz-geribildirim teorisi, duyguları deneyimlemek için yüz kaslarının önemiyle doğrudan bağlantılıdır. Belirli yüz kasları, mutluluğu ifade etmeye yarayan belirli bir şekilde gülümsemek için ağzı açık tutma işlevi görür.
Bu teori, gülümsemenin fiziksel eyleminin mutluluğu ifade ettiğini söyler; bu nedenle, bir birey sadece gülümseyerek mutlu olabilir.
Erken yaşlardan itibaren duyguları keşfetmenin çeşitli faydaları vardır. Yetişkinler gibi çocuklar da duygularını yönetmek için stratejiler geliştirmelidir. Sosyal ve duygusal açıdan bilinçli ve becerikli olmak, ilişki kurmaya ve sorun çözmeye yardımcı olabilir.
Ancak bunun gerçekleşmesi için yetişkin desteği gereklidir. Yetişkinler, çocukların duygularını nasıl yöneteceklerini anlamalarına yardımcı olmak için destek, açıklama ve eğitim sağlayabilir.
Çocuklarla duyguları üzerine çalışmanın önemli bir ilk adımı, onlara duygularını nasıl etiketleyeceklerini öğretmektir. Bir çocuğun duygusal gelişimini teşvik etmeye başlamak için, onlara nasıl hissettiklerini sorarak ve duygularına aktif bir şekilde uyum sağlayarak işe başlanabilir.
Yetişkinler de gün boyunca yüz ifadeleri ve beden dillerini sergileyerek duygusal farkındalık ve anlayış konusunda model olabilirler. Ayrıca, çocuklarla duyguları hakkında açık ve uygun bir şekilde konuşmak, onların duygusal anlayışını geliştirmeye yardımcı olabilir.
Son olarak, diğer insanların farklı durumlarda nasıl hissedebilecekleri hakkında konuşmak empati gibi özelliklerin gelişimini destekleyebilir.
Genel olarak, bir çocuğun duygularını yetişkinlere ifade ederken kendini rahat hissetmesi önemlidir. Bu, çocuğun duygularını çerçevelemesine yardımcı olmak gibi ek çabalar gerektirebilir.
Duygusal anlayış için bir rol model olmak, çocukların kendilerini anlamaları için önemlidir ve duyguların sağlıklı bir şekilde ifade edilmesine yol açar.
Birçok kişi, insan zekasını değerlendirmek için tasarlanmış bir puan olan IQ veya Zeka katsayısını duymuştur. Duygular için de duygusal zeka veya EI olarak adlandırılan bir ölçüm mevcuttur. Duyguları algılama, yorumlama ve başkalarıyla iletişim kurmak ve ilişki kurmak için kullanma becerisidir.
IQ önemli olmakla birlikte, yüksek EI de hayatta birçok başarıya yol açabilir.
Yüksek duygusal zekaya (EI) sahip bir kişi, başkalarının ne hissettiğini tanımlayabilir ve tarif edebilir ve kendi hislerinin ve duygularının farkındadır. Ayrıca başkalarının duygularına karşı duyarlılık gösterebilir ve empati kurabilirler.
Genel olarak, yüksek duygusal zeka insanların kendi duygularını yönetmelerine ve başkalarını daha kolay anlamalarına yardımcı olabilir. Yüksek duygusal zekaya sahip kişiler genellikle iyi bir dinleyici, yansıtıcı ve empatik olarak tanımlanırlar.
Duygusal zekanın bir kavram olarak gelişmesine önemli katkıda bulunan kişi 1970'lerin ortalarında Howard Gardner olmuştur. Gardner daha sonra zekanın birden fazla yetenek olduğunu öne sürerek standartlara meydan okumuştur.
Psikolog Peter Salovey ve John Mayer duygusal zekâyı literatüre kazandırmışlardır.
Dört türe ayrılabilen birçok duygusal zeka testi ve anketi mevcuttur.
Yetenek temelli, özellik temelli, yetkinlik temelli ve davranış temelli testler vardır. Bu testlerin birçoğu ölçü olarak duygusal zeka ölçeğine başvurur; her biri farklı ağırlıklara sahip yaklaşık altmış iki madde dikkate alınır.
Birçok kişi duygusal zeka anketlerini sadece ilgi duydukları için uygulayabilir, ancak örneğin sağlık hizmetleri gibi alanlarda çalışanların işe alınmasında kullanımları giderek artmaktadır.
Duygusal düzenleme genel olarak, bir bireyin ne zaman ve nasıl ifade edildikleri de dahil olmak üzere deneyimledikleri duyguları etkileme yeteneğini ifade eder. Duygusal düzenleme hem otomatik hem de kasıtlı olarak gerçekleşebileceğinden ve bilinçli veya bilinçsiz düzeyde işleyebileceğinden bu süreç karmaşıktır.
Duygusal düzenleme, olumsuz duygulardan olumlu duygulara kadar tüm duyguları etkiler. Duygusal düzenlemenin üç ana bileşeni; eylemleri başlatma, eylemleri engelleme ve tepkileri modüle etmedir.
Üçüncü bileşen olan tepkileri düzenlemek, duyguları kontrol etmek için en sağlıklı tekniktir çünkü duyguları bastırmak, önceki bölümde de belirtildiği gibi olumsuz etkilere yol açabilir. Duygusal düzenleme, günlük yaşamda deneyimlenen önemli bilgiler için bir değiştirici ve filtre olarak tanımlanabilir.
Duygu düzenleme ve ruh sağlığı üzerine yapılan çalışmalarda, duygu düzenleme ve depresyon yönetimi arasında önemli bir ilişki olduğu görülmüştür. Daha düşük kaygı düzeyine sahip kişiler daha yüksek duygusal kontrol ve duygusal zekaya (EI) sahip olma eğilimindedir.
Duygusal düzenleme başlangıçta zor olabilir, ancak öğretilebilir. İnsanlar duyguları ile tepkileri arasında duraksamayı öğrenebilirler. Kişinin duygularına verdiği tepkiler hakkında eleştirel düşünmesi de faydalı olabilir.
Buna ek olarak, değer temelli karar verme sürecine dahil olmak da önemlidir. Kişinin duygularını tanımadan dürtüsel olarak tepki vermesi olumsuz sonuçlar doğurabilir ve kişinin temel değerlerine ve etiğine aykırı davranmasına neden olabilir.
Duygusal düzenleme teknikleri, bireylerin bu tür durumlardan kaçınmasına ve daha bilinçli ve uyumlu seçimler yapmasına yardımcı olabilir.
Öz farkındalık gibi beceriler duygusal düzenleme geliştirmek için önemlidir. Öz farkındalık geliştirmek, bireyin şimdiki zamanda duygularını etiketlemesini ve duygusal varlığının farkına varmasını içerebilir.
Dikkatli farkındalık, beden ve çevre gibi dış dünyanın yönlerini tanımlamaya yardımcı olduğu için öz farkındalığa katkıda bulunabilir.
Bilişsel yeniden değerlendirme, genellikle lisanslı psikologlar veya terapistler tarafından hastalarına öğretilen psikolojik bir tekniktir. Bireyin esneklik kazanmasını ve duygularını kabul etmesini gerektirir.
Tipik olarak, uygulamalar daha geniş bir farkındalık kazanmak için geçmişteki bir duruma ve hissedilen duygulara yeni bir perspektiften bakmayı içerir.
Uyarlanabilirlik, nesnel düşünme pratiğine izin vermesi bakımından esneklikle yakından bağlantılıdır. Bu faaliyetler için yönlendirmeler, geçmişte yaşanmış durumları aynı şeyi yaşamış olabilecek başka birinin bakış açısından düşünmeyi içerir.
Son olarak, öz-şefkat bireylerin zihinlerinde esnek bir alan yaratmaları ve olumlu ve olumsuz duygularını ifade etmeleri için önemlidir.
Önceki bölümde belirtildiği gibi, çeşitli duygu düzenleme becerileri mevcuttur. Meditasyon, kişinin duygusal düzenleme becerilerini öğrenmesine yardımcı olabilecek bir uygulamadır.
Meditasyon doğası gereği zihin-beden bağlantısınaodaklanır ve olumlu duygusal duyguları, duygusal istikrarı ve dayanıklılığı artırmaya çalışarak genel refahı geliştirir.
Kullandığı iki mekanizma, meditasyonu duygusal düzenleme geliştirmek için etkili bir teknik haline getirir. Farkındalığın ilk yönü, bireyin dikkatinin odağını yöneten dikkat kontrolünü içerir.
İkinci boyut, kişinin düşünceleri ve duyguları üzerinde kasıtlı ve bilinçli bir kontrol uygulamasını gerektiren bilişsel kontroldür. S
raştırmalar, uzun süreli meditasyon yapan kişilerin daha iyi bağlantılı, dengeli, senkronize, organize ve verimli olduklarını göstermiştir. Meditasyon ayrıca beynin plastisitesiyle çalışabilir ve beyni daha iyi duygusal işleme için yeniden düzenleyebilir.
Duygusal psikoloji üzerine kapsamlı araştırmalar yapılmış olsa da, daha keşfedilecek çok şey vardır. Daha önce de belirtildiği gibi, duygusal düzenleme ruh sağlığı sorunları olan kişilere fayda sağlamaktadır. Bu nedenle, odaklanılan alanlardan biri de budur.
Pozitif psikoloji, duygusal psikoloji ile yakından ilişkili ancak aynı olmayan bir psikoloji dalıdır. Yalnızca olumlu duygulara ve olumlu düşünmenin gücüne odaklanır ve olumlu duyguları teşvik eder.
Pozitif psikolojinin değerleri arasında iyi hissetmek, tam katılım göstermek, iyi yapmak ve zevkin tadını çıkarmak yer alır. Önemli olarak, dikkatli olmak ve öz-şefkat de vurgulanmaktadır.
Bu, temel bir beceri olarak duygusal düzenleme ile bağlantılı olduğu için özellikle önemlidir. Duygusal psikoloji ve pozitif psikolojinin örtüşmesi için fırsatlar vardır.
Bu iki dal arasındaki işbirliği, insanları zihniyetlerini yeniden çerçeveleyerek duygularını olumlu düşünme yoluyla ele almaya teşvik edebilir.
Duygular fizyolojik açıdan da incelenebilir. Duygusal sinirbilim, duyguların incelenmesine ilişkin araştırmaların ön saflarında yer almaktadır.
Bilimsel yöntemin duyguların tam olarak anlaşılmasını sağlamadaki sınırlamalarına rağmen, bu tür araştırmalarda kullanılan standart metodoloji olmaya devam etmektedir.
Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry'deki bir başyazıya göre, duygusal sinirbilim, sinirbilim içinde gelecek vaat eden genç bir alandır. Birçok psikopatolojinin temelini anlamak ve duygu ve hisleri neyin etkilediğinin nöral temelini araştırmak için kullanılır.
Başka bir deyişle, sinirbilim duyguların altında yatan belirli biyolojik ve fizyolojik süreçleri tanımlamaya çalışmakta, böylece insanların farklı toplumlarda tanıdıkları ve etiketledikleri duygusal deneyimleri bunlara karşılık gelen fiziksel tezahürlerle ilişkilendirmemize olanak sağlamaktadır.
Duygusal sinirbilim, duyguların bu basitleştirilmiş görüşlerine meydan okumakta ve bir duyguyu üretmek için gereken karmaşıklığı açıklamaya çalışmaktadır. Bu, kişinin beynindeki sabit kablolu devrelerin belirli duygulara bağlı olduğu fikridir.
Beyinde bu devrelerden altı ya da yedi tane olabileceği düşünülmektedir. Yedi evrensel devre utanç, arayış, öfke, korku, oyun, şehvet, bakım ve paniği içerir. Bu yedi devre hayvanlarda keşfedilmiştir.
Daha da önemlisi, bu devreler birbirleriyle etkileşim halindedir. Örneğin, bir hayvan sürüsünden ayrıldığında tehlike sinyalleri aktive olur, bu da paniği tetikler ve aynı zamanda bakımı aktive eder. Dolayısıyla bu devreler arasındaki etkileşim karmaşık duygular oluşturabilir.
Duygular hakkında çok fazla teori olsa da, bireyin refahını önemli ölçüde etkileyebileceklerini anlamak önemlidir. Kişinin duygularıyla ilgili olarak kendisine sorabileceği bazı sorular vardır.
Bu sorular kendi kendine düşünmeyi gerektirir ve yüksek duygusal zekaya yol açabilir. İnternette bazı duygusal düzenleme anketleri de mevcuttur. Genel olarak, sağlıklı bir şekilde kendini ifade etmek esenlik için gereklidir.
Duygu Bilimi: Duygusal Psikolojinin Temellerini Keşfetmek | UWA Online
Temel Duygularımız Bilgi Grafiği | İnsan Duygularının Listesi | UWA Online
Duygusal İfadede Kültürel Farklılıklar | Paul Ekman Group
Hisler ve Duygular Arasındaki Fark | WFU Online.
Duygusal Düzenleme - Rehberli Meditasyon - Sahaja Online
Pozitif Psikoloji - Harvard Sağlık
Beyinde Sabit Kablolu Duygusal Devreler mi Var? Yep. - EMDR Terapisi - Wayzata, MN