Laterale epicondylitis, beter bekend als tenniselleboog, is een pijnlijke aandoening van de pezen van de ellebogen. Het kan variëren van een lichte pijn tot een hevige pijn en heeft vele oorzaken.
Laterale epicondylitis of een tenniselleboog is een aandoening van de laterale epicondylus - de buitenkant van de elleboog - die wordt gekenmerkt door pijn en ontsteking van pezen. Geblesseerde pezen, geblesseerde of te strakke spieren in de onderarm of traumatische verwondingen zijn vaak de oorzaak van een tenniselleboog. Het komt vaak voor bij sporters, kantoorpersoneel en mensen die repetitieve armbewegingen maken.
Tenniselleboog en golfelleboog zijn vergelijkbare aandoeningen met vergelijkbare oorzaken maar verschillende pijnpunten. Terwijl tenniselleboog laterale epicondylitis is, is golferselleboog mediale epicondylitis. Laterale epicondylitis (tenniselleboog) tast het buitenste deel van de ellebogen aan, terwijl mediale epicondylitis (golferselleboog) de binnenkant aantast. Symptomen, oorzaken en behandelingen lijken erg op elkaar en kunnen gelijktijdig aanwezig zijn. Laterale epicondylitis komt vaker voor.
Afhankelijk van de ernst van de tenniselleboog kunnen de symptomen variëren van gemakkelijk te negeren doffe pijn tot een slopend brandend gevoel. Tenniselleboog wordt vaak geclassificeerd als een traumatische blessure - een blessure veroorzaakt door een enkele gebeurtenis - of als een overbelastingsblessure - een blessure veroorzaakt door repetitieve taken gedurende weken, maanden of jaren. De symptomen verschillen lichtjes naargelang de pathologie.
De meeste gevallen van tenniselleboog, ongeacht de oorzaak, hebben enkele algemene symptomen.
In het geval van een traumatische peesblessure kunnen de symptomen plotseling beginnen:
Tenniselleboog is tendinitis, een ontsteking op de plek waar de pees aanhecht aan of kruist met het ellebooggewricht. Tendinose treedt op wanneer kleine scheurtjes in de pees littekenweefsel vormen en na verloop van tijd pijnlijke symptomen veroorzaken, vaak als gevolg van degeneratie.
Tenniselleboog wordt normaal gesproken gediagnosticeerd als tendinitis, maar in het geval van symptomen die ontstaan door herhaalde bewegingen, is het waarschijnlijker dat het om tendinose gaat. Behandelingen variëren enigszins afhankelijk van de oorzaak van de blessure, waarbij tendinitis wordt behandeld met rust en ontstekingsremmende processen en tendinose vaak een meer langdurige zorgoplossing nodig heeft.
Ondanks de naam komt tenniselleboog vaak voor bij mensen die niet tennissen of andere racketsporten beoefenen. Tennissers krijgen vaak een tenniselleboog door een slecht uitgevoerde backhandslag of door het gebruik van onjuist materiaal. Werknemers of atleten in andere sporten kunnen een tenniselleboog krijgen door een repetitieve beweging van de ellebogen bij het uitvoeren van allerlei taken.
Veel banen vereisen repetitieve armbewegingen. Bureaumedewerkers, lopendebandmedewerkers, vakmensen, keukenpersoneel en anderen worden vaak blootgesteld aan de krachten die een tenniselleboog veroorzaken. Werknemers kunnen een tenniselleboog krijgen door een stuk gereedschap lange tijd vast te houden op het werk, waardoor de polsspieren gespannen en pijnlijk worden. Een serveerder die dienbladen met eten draagt, een elektricien die gloeilampen installeert en een boekhouder die urenlang gegevens op een toetsenbord invoert, kunnen allemaal last krijgen van ontstekingen van de polsextensoren, elleboogpezen en armspieren die tot klachten leiden. Oorzaken zijn onder andere:
Hoewel het vaak voorkomt bij tennissers, is racketsport niet de enige activiteit of trainingsgerelateerde oorzaak van een tenniselleboog. Veel vormen van activiteit zijn risicofactoren voor een tenniselleboog. Extra spanning op of rond het ellebooggewricht, schoudergewricht of pols kan leiden tot een tenniselleboog. Krachtsporters, honkbalspelers, lacrosse-spelers en sporters van allerlei disciplines ontwikkelen vaak een tenniselleboog.
Sommige mensen hebben aanleg voor het ontwikkelen van een golfers- of tenniselleboog. Leeftijd, mate van kracht van arm en onderarm, een neiging tot ontsteking, of een geblesseerde pees of andere blessures kunnen allemaal de kans vergroten dat iemand tenniselleboogklachten ontwikkelt. Zwakke of onderontwikkelde onderarm-, pols-, bovenarm- en schouderspieren vergroten de kans op het ontwikkelen van een tenniselleboog. Om deze redenen worden vaak versterkende oefeningen voorgeschreven om tenniselleboog te voorkomen bij mensen met een verhoogd risico.
De ellebogen zijn geen eenvoudige scharniergewrichten; ze zijn ook verantwoordelijk voor supinatie - het omhoog draaien van de handpalm. Vanwege de multidirectionele beweging kruisen veel spieren de ellebogen in verschillende hoeken om beweging te bieden. De biceps, triceps, onderarmspieren, buig- en strekspieren van de pols hechten allemaal aan bij de ellebogen, wat betekent dat het moeilijk kan zijn om een specifieke probleemspier of -pees aan te wijzen.
Sommige van deze spieren en pezen hechten aan de laterale epicondylus - de benige knobbel aan de buitenzijde (lateraal) van de elleboog aan de onderkant van de humerus (het bot van de bovenarm). De pijn hier is een tenniselleboog. Een soortgelijke knobbel aan de binnenkant, de mediale epicondylus, is verantwoordelijk voor de golferselleboog. Het is belangrijk om een diagnose van een tenniselleboog te laten stellen door een professional om de hoofdoorzaak van de pijn te vinden. Orthopedisch chirurgen, fysiotherapeuten en sportartsen zijn het best toegerust om tennisellebogen te identificeren, diagnosticeren en behandelen.
Zoals ze zeggen: voorkomen is beter dan genezen. Het implementeren van een aantal eenvoudige strategieën om een tenniselleboog te voorkomen is veel gemakkelijker dan het probleem te verhelpen als het zich eenmaal heeft ontwikkeld. Enkele strategieën om te voorkomen dat epicondylitis lateralis zich ontwikkelt:
Er zijn verschillende manieren om een tenniselleboog te behandelen; de behandeling hangt af van de ernst van de symptomen en de onderliggende oorzaak. Meer conservatieve behandelingen, zoals koelen, rekken en versterken, zijn vaak voldoende om de pijn van milde gevallen van tenniselleboog te verminderen. In ernstige gevallen kunnen steroïde-injecties of een operatie nodig zijn, maar niet-chirurgische behandelingen zijn altijd de eerste stap. Er zijn tientallen methoden om de symptomen van een tenniselleboog te behandelen, waaronder:
Het is belangrijk om te onthouden dat het behandelen van de symptomen van een tenniselleboog de hoofdoorzaak niet wegneemt. Op de lange termijn is de beste optie om pijn te verminderen een professional raadplegen en het onderliggende probleem vinden.
Elleboog- of armpijn wordt vaak veroorzaakt door problemen buiten de ellebogen. Omdat veel spieren en pezen het ellebooggewricht kruisen, komt het vaak voor dat problemen met de arm, pols of schouder zich uiten in een pijnverwijzing bij de elleboog. Raadpleeg altijd een fysiotherapeut of andere zorgprofessionals voordat je elleboogproblemen behandelt.
Ja! Die pijn aan de buitenkant van je elleboog kan door tientallen factoren worden veroorzaakt, zelfs door alledaagse taken. Ondanks de vreemde specifieke naam kan iedereen een tenniselleboog krijgen.
Soms maken orthopedisch chirurgen gebruik van magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) om problemen in de pees op te sporen. Toch beginnen de meeste diagnoses met een lichamelijk onderzoek, palpatie en manipulatie van de arm om de oorzaak van de pijn te vinden. In sommige gevallen worden ook röntgenstralen en echo's gebruikt.
Waarschijnlijk niet. Chirurgie is alleen nodig in zeldzame, extreme gevallen. Een niet-chirurgische behandeling is normaal gesproken voldoende om de ellebogen te genezen.
Het is moeilijk om pijn aan de buitenkant van je elleboog zelf te diagnosticeren. Een conservatieve behandeling zoals ijs of ontstekingsremmers is normaal gesproken voldoende om het probleem op te lossen als een pees ontstoken is. In ernstigere gevallen, wanneer een pees is gescheurd of er littekens zijn ontstaan, zijn deze thuisbehandelingen vaak niet toereikend. Ongeacht of je denkt dat je tendinitis of tendinose hebt, als de pijn aanhoudt of na een aantal dagen verergert, moet je een arts raadplegen.
Laterale epicondylitis (tenniselleboog) | Johns Hopkins Medicine
Verschil tussen tendinitis en tendinose
DE PATHOLOGIE EN BEHANDELING VAN TENNISELLEBOOG: JBJS
Tenniselleboog | Bot en Gewricht Tijdschrift
M. Extensor carpi radialis brevis - Wikipedia
De etiologie en behandeling van tenniselleboog
Tenniselleboog: conservatieve, chirurgische en manipulatieve behandeling. - PMC
Anatomische factoren met betrekking tot de oorzaak van een tenniselleboog
Symptomen en oorzaken van tenniselleboog | Mayo Clinic
De inhoud van dit artikel is alleen bedoeld voor informatieve doeleinden en is niet bedoeld ter vervanging van professioneel medisch advies, diagnose of behandeling. Het wordt altijd aangeraden om een gekwalificeerde zorgverlener te raadplegen voordat je veranderingen aanbrengt met betrekking tot je gezondheid of als je vragen of zorgen hebt over je gezondheid. Anahana is niet aansprakelijk voor fouten, weglatingen of gevolgen die kunnen voortvloeien uit het gebruik van de verstrekte informatie.