Het ademhalingssysteem is een van de meest vitale systemen in het menselijk lichaam en is verantwoordelijk voor het leveren van zuurstof aan het lichaam en het afvoeren van kooldioxide.
Ademhaling is in de eerste plaats een onwillekeurig proces dat wordt gecontroleerd door het autonome zenuwstelsel, maar kan ook worden gecontroleerd door ademwerk. Het ademhalingssysteem omvat vele structuren, waaronder de neus, mond, keel, luchtpijp en longen.
Het ademhalingssysteem is voornamelijk een onwillekeurig systeem, omdat het autonome zenuwstelsel van het lichaam het aanstuurt. Het ademhalingssysteem maakt veel processen mogelijk, maar het is in de eerste plaats de regulator van de ademhaling, ook wel bekend als ademen.
De ademhaling wisselt zuurstof die de longen binnenkomt uit met kooldioxide die het lichaam verlaat. Ademen is voornamelijk een onwillekeurig proces dat wordt geregeld door de hersenen en het autonome zenuwstelsel. Er zijn echter gevallen waarbij de ademhaling vrijwillig wordt gecontroleerd. Voorbeelden van een vrijwillig gecontroleerde ademhaling zijn zingen en spreken.
Het ademhalingssysteem is ook betrokken bij reuk. Het slijm in de luchtwegen helpt het lichaam beschermen tegen microben en virussen. Het ademhalingssysteem heeft twee zones:
Het ademhalingssysteem bestaat uit meerdere organen en systemen, waaronder:
De neus laat lucht het lichaam binnenkomen. Het tussenschot is de structuur die de binnenkant van de neus in twee neusholtes verdeelt. De neus filtert en reinigt ook de lucht die het lichaam binnenkomt en verwijdert deeltjes en allergenen.
Plakkerig slijm omhult de twee neusholten om de deeltjes en allergenen op te vangen. Dit slijm houdt stofdeeltjes, bacteriën en andere milieuverontreinigende stoffen vast.
Er zitten ook kleine haartjes in de neusholte, cilia genaamd. Deze kleine haartjes vervoeren slijm van de neusholte naar de achterkant van de keel, waar het wordt ingeslikt en geneutraliseerd in de maag.
De neus is ook in staat om de lucht te verwarmen en te bevochtigen. Bij het inademen stroomt de lucht langs de neuswand, door de sinussen en in de conchae structuur. Deze drie plooien zijn holle ruimtes die de luchtwegen verwarmen en bevochtigen en helpen bij de neusafvoer.
De mond is een deel van de bovenste luchtwegen. De slokdarm is een doorgang die van de mond en keel naar de maag leidt.
Hoewel het veel gebruikelijker is dat mensen door hun neus ademen, komt mondademhaling ook voor; het wordt echter afgeraden als primaire ademhalingsmethode.
Vooral mondademen wordt ontmoedigd omdat mondademen kan leiden tot slaapstoornissen, gebitsproblemen en verschillen in gezichtsstructuur. Enkele negatieve symptomen van mondademhaling zijn een droge mond, slechte adem, kwijl op kussens en malocclusie wanneer de boven- en ondertanden niet goed uitgelijnd zijn.
De keel is een onderdeel van het ademhalingsstelsel en het spijsverteringsstelsel. Structureel is het een met spieren beklede buis die de neus en mond verbindt met het strottenhoofd (voice box) en de slokdarm.
De neuskeelholte is een belangrijke afdeling van de keelholte, omdat deze in verbinding staat met de neus en lucht doorlaat.
Het strottenhoofd, ook bekend als de stemdoos, verbindt de keelholte met de rest van het ademhalingssysteem. Het helpt bij het slikken en bevat de belangrijke structuur die de stembanden worden genoemd. Andere functies zijn het maken van vocale geluiden zoals spraak en ademhaling.
De luchtpijp wordt medisch gezien de luchtpijp genoemd. Het vervoert zuurstof en kooldioxide van en naar de longen en leidt naar de luchtwegen. Wanneer iemand inademt, stroomt er zuurstofrijke lucht door de neus of mond, langs de luchtpijp naar de longen.
Het slijm omhult de luchtpijp om te voorkomen dat vuil de longen binnendringt. Cilia bestaan ook in de luchtpijp, net als in de neus. De luchtpijp loopt evenwijdig aan de slokdarm, de buis die voedsel en vloeistoffen naar de maag brengt. Als er per ongeluk voedsel in de luchtpijp terechtkomt, kan dat tot hoesten leiden.
De luchtpijp (trachea) is in wezen een lange buis die het strottenhoofd (voice box) verbindt met bronchiën die naar de longen leiden. Deze bronchiën of bronchiale buizen bevatten veel onderverdelingen die zuurstof uit de lucht naar de longen sturen.
Het begint met een linker en rechter hoofdbronchus, die uitmonden in lobaire bronchiën die door de longen lopen. Deze gaan over in segmentale takken die door een segment van elke kwab gaan, om uiteindelijk uit te monden in bronchiolen die het kleinste segment vormen.
In de bronchiën vernauwen (sluiten) en verwijden (openen) de luchtwegen zich om de luchtstroom in en uit de longen te regelen. De bronchiën voeren vervolgens buitenlucht naar de alveoli of kleine luchtzakjes. Deze kleine luchtzakjes zijn verantwoordelijk voor de gasuitwisseling en hebben kleine bloedvaatjes eromheen. Daarom staan de bronchiën aan het begin van de luchtwegen.
De longen werken als grote met lucht gevulde zakken in het midden van het lichaam. Het bevindt zich in de borstholte of het borstgebied. De ribben en daaronder de zijkanten van de longen beschermen is de middenrifspier. De rechterlong heeft drie kwabben of secties en de linker twee. De linkerlong bevat de hartinkeping, die ruimte creëert voor het hart. De rechterlong bevindt zich net boven de lever.
De longen hebben twee membranen of beschermende lagen, één op zichzelf gevouwen en één op de borstholte. Deze worden pleura genoemd en geven een kleine hoeveelheid vloeistof af die werkt als een smeermiddel. Hierdoor bewegen de longen soepel in de borstwand en zetten de longen uit.
Bij inademing (inademen) beweegt de middenrifspier omlaag in de richting van de maag en bewegen de ribspieren omhoog en naar buiten. Hierdoor wordt de borstholte groter, waardoor zuurstofrijke lucht door de neus of mond (mondholte) naar beneden in de longen wordt gezogen.
Bij de uitademing (breathing out) trekt het middenrif in tegenovergestelde richting samen en ontspannen de borstwandspieren zich. Het wordt dan kleiner en de lucht beweegt en duwt naar buiten.
Er zijn twee categorieën aandoeningen van het ademhalingssysteem:
Chronische ademhalingsaandoeningen tasten de luchtwegen en andere delen van het ademhalingssysteem, waaronder de long, langdurig aan. De meest voorkomende chronische ademhalingsaandoeningen zijn onder andere:
Twee van de belangrijkste risicofactoren voor chronische luchtwegaandoeningen zijn tabaksrook, persoonlijke of secundaire blootstelling aan rook en de luchtkwaliteit. Mensen die zelf roken, lopen een groter risico op longkanker, chronische obstructieve longziekte (COPD) en astma.
Astma treft een groot deel van de kinderen en volwassenen over de hele wereld. De symptomen zijn kortademigheid, benauwdheid en een piepende ademhaling. Astma-aanvallen kunnen optreden na lichaamsbeweging, blootstelling aan allergenen, virale luchtweginfecties, irriterende dampen of gassen.
Een ontsteking van de luchtwegwand en een vernauwing ervan leidt tot de symptomen. Bij mensen met extremere gevallen van Astma kan een astma-inhalator nodig zijn. Het ontspant de spieren van de luchtwegen in de longen, waardoor het ademen gemakkelijker gaat.
Slaapapneu is een aandoening waarbij de ademhaling tijdens het slapen meerdere keren wordt onderbroken. Deze pauzes duren 10 tot 30 seconden en kunnen gedurende de nacht verschillende keren voorkomen.
Er zijn drie soorten slaapapneu:
Obstructieve slaapapneu komt het meest voor en is het gevolg van geblokkeerde bovenste luchtwegen tijdens de slaap. De verstopping ontstaat vaak doordat het zachte weefsel achter in de keel inzakt en dichtklapt tijdens de slaap.
Andere dingen kunnen de luchtweg ook blokkeren, zoals ontspannen keelspieren, een nauwe luchtweg, een grote tong of extra vetweefsel in de keel.
Slaapapneu kan ook symptomen veroorzaken zoals:
De levensstijl kan worden aangepast om de symptomen te verminderen. Er zijn echter ook andere behandelingen beschikbaar. Bij een CPAP-machine (continuous positive airway pressure) wordt een speciaal masker gedragen om de keel open te houden, snurken te stoppen en adempauzes te voorkomen.
Bij chronische obstructieve longziekte (COPD) raken de luchtwegen van de longen ontstoken en verdikt. Het wordt vaak ook chronische bronchitis of emfyseem genoemd. Bij COPD is het weefsel waar de zuurstofuitwisseling plaatsvindt, aangetast.
De luchtstroom van zuurstof in en uit de longen vermindert. Het maakt het moeilijker om kooldioxide als afvalgas uit de atmosfeer te verwijderen.
Voor mensen die leven met COPD kunnen de lichamelijke uitdagingen die de ziekte met zich meebrengt hun stemming en emotionele gezondheid beïnvloeden. Angst en depressie komen vaak voor bij deze patiëntenpopulatie, maar worden vaak niet herkend en onbehandeld gelaten.
Kortademigheid kan angst veroorzaken en paniekaanvallen uitlokken. Angst leidt fysiologisch tot een verhoogde ventilatie of snellere ademhaling, wat de kortademigheid kan verergeren.
Onderzoek toont aan dat de behandeling van angst en depressie kan leiden tot een verbetering van het vermogen van patiënten om de behandeling van COPD vol te houden, de lichamelijke gezondheid kan verbeteren en de medische kosten kan verlagen.
Spirometrie is de meest gebruikte test voor longfunctie. Spirometrie meet hoeveel lucht in en uit de longen kan worden geademd en hoe snel lucht kan worden uitgeblazen.
Beademingstherapeuten en andere professionals in de gezondheidszorg houden zich bezig met de gezondheid van de luchtwegen door de longvolumes en -capaciteiten te onderzoeken. Deze verwijzen naar het luchtvolume in de longen tijdens verschillende fasen van de ademhalingscyclus.
De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) heeft luchtvervuiling aangemerkt als een belangrijk probleem voor de menselijke gezondheid. Uit gegevens blijkt dat het grootste deel van de wereldbevolking (99%) lucht inademt die de WHO-richtlijnen overschrijdt. Landen met lage en middeninkomens worden meer blootgesteld aan schadelijke stoffen zoals kooldioxide.
Luchtvervuiling, of het nu binnen of buiten is, kan gezondheidsproblemen veroorzaken, vooral voor mensen met longaandoeningen. Luchtvervuiling kan het longweefsel irriteren, ontsteken en vernietigen. Het is mogelijk om dit zelfs op lage niveaus te doen.
Degenen die een hoger risico lopen om ziek te worden van luchtvervuiling zijn kinderen, senioren en mensen met chronische ziekten.
Lokale luchtkwaliteitsindexen zijn beschikbaar op weerapps voor op de telefoon. Als de luchtvervuiling buiten hoog is, kun je het beste binnen blijven. Hoge niveaus van kooldioxide in de atmosfeer kunnen bijdragen aan dit probleem.
Bij ademwerk wordt diep geademd vanuit het middenrif of de buik, wat ontspanning bevordert.
De wetenschap achter ademwerk heeft te maken met het autonome zenuwstelsel, dat uit twee delen bestaat.
Het sympathische zenuwstelsel is de vecht- of vluchtreactie.
Het parasympathische zenuwstelsel is de rust- en verteringsrespons. Ademwerk werkt tegen de sympathicus door de parasympathicus te activeren. Het kan bijvoorbeeld bronchodilatatie veroorzaken door de luchtwegen te ontspannen.
De potentiële voordelen van ademwerk zijn uitgebreid onderzocht en er wordt gezegd dat ze:
posttraumatische stressstoornis verlichten
astmasymptomen verbeteren
vermindert hypertensie
Chronische ademhalingsziekten - België
Leven met COPD | Amerikaanse longvereniging
COPD en emotionele gezondheid | Amerikaanse longvereniging
Anatomie van de aorta | Clevelandclinic.org
Nationaal Hart-, Long- en Bloedinstituut (NHLBI)
Ademhalingssysteem: Ademhalingsfuncties - LabXchange
De inhoud van dit artikel is alleen bedoeld voor informatieve doeleinden en is niet bedoeld ter vervanging van professioneel medisch advies, diagnose of behandeling. Het wordt altijd aangeraden om een gekwalificeerde zorgverlener te raadplegen voordat je veranderingen aanbrengt met betrekking tot je gezondheid of als je vragen of zorgen hebt over je gezondheid. Anahana is niet aansprakelijk voor fouten, weglatingen of gevolgen die kunnen voortvloeien uit het gebruik van de verstrekte informatie.