Przywspółczulny układ nerwowy jest odpowiedzialny za funkcje organizmu związane z "odpoczynkiem i trawieniem". Staje się bardziej aktywny w chwilach relaksu i bezpieczeństwa.
Jest częścią obwodowego układu nerwowego, który obejmuje wszystkie nerwy poza mózgiem i rdzeniem kręgowym. Mówiąc dokładniej, układ przywspółczulny jest częścią autonomicznego układu nerwowego.
Autonomiczny układ nerwowy kontroluje mimowolne funkcje organizmu, takie jak ciśnienie krwi, tętno i trawienie. Przywspółczulny układ nerwowy działa w równowadze ze współczulnym układem nerwowym, który kontroluje autonomiczną reakcję walki lub ucieczki. Wspólnie utrzymują homeostazę, czyli stabilne środowisko wewnętrzne w organizmie.
Parasympatyczna funkcja nerwowa jest niezbędna do zapobiegania wysokiemu ciśnieniu krwi, regulacji tętna i wspierania naszej zdolności radzenia sobie ze stresem. Możesz promować swój przywspółczulny układ nerwowy poprzez jogę, ćwiczenia i relaksację.
Przywspółczulny układ nerwowy pełni również funkcje odpornościowe. Jego podstawową rolą w układzie odpornościowym jest kontrola ujemnego sprzężenia zwrotnego czynników zapalnych. Zapobiega to przewlekłym stanom zapalnym, które mogą prowadzić do wielu zaburzeń.
Innym kluczowym efektem stymulacji przywspółczulnej jest obniżenie ciśnienia krwi, mimo że naczynia krwionośne nie mają unerwienia przywspółczulnego. Jest to doskonały przykład na to, jak układ przywspółczulny i współczulny działają w równowadze. Ciśnienie krwi wzrasta, gdy współczulny układ nerwowy nakazuje zwężenie naczyń krwionośnych. Aktywacja przywspółczulna tłumi sygnalizację współczulną, więc naczynia przestają się zwężać, a ciśnienie krwi spada.
Większość efektów przywspółczulnych ma wzajemne funkcje generowane przez współczulny układ nerwowy. Na przykład stymulacja przywspółczulna zwiększa trawienie, podczas gdy stymulacja współczulna zmniejsza trawienie.
Receptory czuciowe monitorują, czy autonomiczna produkcja odpowiada fizjologicznym potrzebom organizmu i wysyłają te informacje do centralnego układu nerwowego za pośrednictwem nerwów doprowadzających. W razie potrzeby mózg dostosowuje równowagę między stymulacją współczulną i przywspółczulną danego narządu.
Na przykład receptory w sercu wyczuwają, jak szybko bije serce. Jeśli jest ono szybsze niż wymaga tego ciało w danym momencie, mózg zwiększa przywspółczulną stymulację serca, aby obniżyć jego tempo.
Autonomiczne nerwy ruchowe mają specjalny układ. Nerwy przedzwojowe przenoszą impulsy z ośrodkowego układu nerwowego do ciała. Przekazują one impulsy do zwojów, skupisk ciał komórek nerwowych. Aksony wychodzące ze zwojów tworzą nerwy pozazwojowe i dostarczają sygnał do tkanek docelowych.
Parasympatyczne włókna zwojowe pochodzą z trzech krzyżowych nerwów rdzeniowych i czterech nerwów czaszkowych. Nerwy rdzeniowe, które dają początek przywspółczulnym neuronom przedwzrokowym, to nerwy splanchniczne miednicy. Zaczynają się w krzyżowym rdzeniu kręgowym i rozciągają się do jamy miednicy.
Nerwy czaszkowe wychodzą bezpośrednio z pnia mózgu i wysyłają sygnały odprowadzające do głowy i twarzy. Nerwy czaszkowe, w których powstają przedzwojowe neurony przywspółczulne, to nerw okoruchowy, nerw twarzowy, nerw językowo-gardłowy i nerw błędny. Nerw błędny jest najważniejszy, ponieważ stanowi 75% włókien przywspółczulnych i jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych nerwów w organizmie.
Zwoje nerwowe to skupiska ciał neuronów, które modulują i przekazują impulsy nerwowe. Zwoje przywspółczulne znajdują się blisko tkanek docelowych, więc włókna nerwowe pozazwojowe są krótsze niż przedzwojowe. Pozazwojowe włókna przywspółczulne pokryte są grubymi osłonkami mielinowymi, co oznacza, że impulsy nerwowe są dobrze izolowane i mogą szybko się przemieszczać.
Impulsy nerwowe mogą być przekazywane z jednego neuronu do drugiego za pomocą sygnałów elektrycznych lub chemicznych. Odprowadzające włókna przywspółczulne uwalniają chemiczne cząsteczki sygnalizacyjne lub neuroprzekaźniki z przed- i pozazwojowych zakończeń aksonów.
Neurony przywspółczulne wykorzystują acetylocholinę zarówno jako neuroprzekaźnik przed-, jak i pozazwojowy. Acetylocholina jest stosowana w całym organizmie, w tym we współczulnych neuronach przedwojennych i somatycznym układzie nerwowym.
Dysfunkcja układu przywspółczulnego powoduje problemy z utrzymaniem homeostazy w organizmie. Oznacza to, że organizm nie jest w stanie dostosować się do zmieniających się potrzeb fizjologicznych, co prowadzi do wielu zaburzeń. Niedoczynność przywspółczulnego układu nerwowego może prowadzić do chorób układu krążenia i cukrzycy. Uszkodzenie nerwu błędnego jest związane z wieloma schorzeniami psychiatrycznymi i zapalnymi, w tym depresją i nieswoistym zapaleniem jelit.
Parasympatyczna funkcja nerwowa naturalnie spada wraz z wiekiem, ale można ją chronić na kilka sposobów. Przykłady obejmują jogę, medytację, ćwiczenia o umiarkowanej intensywności, zdrową dietę i probiotyki. Strategie te pomagają zwiększyć aktywność przywspółczulną i przesunąć autonomiczny układ nerwowy z trybu ucieczki lub ucieczki.
Przywspółczulny układ nerwowy to system "odpoczynku i trawienia". Jest częścią autonomicznego układu nerwowego, który kontroluje mimowolne procesy fizjologiczne organizmu. Układ przywspółczulny jest najbardziej aktywny w okresach bezpieczeństwa i relaksu, a jego funkcje obejmują obniżenie tętna i zwiększenie trawienia.
Włókna przedzwojowe są odpowiedzialne za przenoszenie autonomicznych impulsów nerwowych z mózgu i rdzenia kręgowego. Włókna pozazwojowe są odpowiedzialne za dostarczenie impulsu do tkanek docelowych. Zwoje przywspółczulne to skupiska neuronów, które przekazują sygnał z nerwów przedodźwiernikowych do pozazwojowych.
Wiele urazów i chorób może uszkodzić nerwy przywspółczulne. Dysfunkcja przywspółczulna może również wynikać z czynników związanych ze stylem życia, w tym przewlekłego stresu, braku ruchu i alkoholu.
Ćwiczenia o umiarkowanej intensywności, joga i medytacja to świetne sposoby na zwiększenie aktywności przywspółczulnej.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK553141/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK539845/
https://iopscience.iop.org/article/10.1088/1361-6579/aa6782
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5859128/
Treść tego artykułu służy wyłącznie celom informacyjnym i nie ma na celu zastąpienia profesjonalnej porady medycznej, diagnozy lub leczenia. Zawsze zaleca się konsultację z wykwalifikowanym pracownikiem służby zdrowia przed dokonaniem jakichkolwiek zmian związanych ze zdrowiem lub w przypadku jakichkolwiek pytań lub wątpliwości dotyczących zdrowia. Anahana nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek błędy, pominięcia lub konsekwencje, które mogą wystąpić w wyniku korzystania z dostarczonych informacji.