İnsan sinir sistemi merkezi sinir sistemi (MSS) ve periferik sinir sistemi (PNS) olarak ikiye ayrılır. MSS beyin ve omurilikten oluşur. PNS, insan vücudu boyunca uzanan tüm sinirleri temsil eder ve MSS ile organlar, bezler ve dokular arasında motor ve duyusal bilgi gönderir.
İki periferik sinir sistemi vardır: somatik sinir sistemi (SNS) ve otonom sinir sistemi (ANS). SNS, istemli hareketlerden ve çevreden gelen duyusal bilgilerden sorumludur. Ayrıca istemsiz motor refleksleri de kontrol eder.
ANS ise kalp atış hızı, kan basıncı ve sindirim gibi istemsiz işlevleri düzenler. Kendine ait üç bölümü vardır. Sempatik sinir sistemi savaş ya da kaç tepkisini düzenler ve parasempatik sinir sistemi dinlenme ve sindirim süreçlerinden sorumludur. Enterik sinir sistemi sindirimi diğer iki ANS bölümünden bağımsız olarak kontrol eder.
PNS insan vücudundaki neredeyse tüm sinirleri içerir. Tahmin edebileceğiniz gibi, genel sağlığımız ve işlevimiz için hayati önem taşır. Periferik sinirlerin hasar görmesi tüm vücut sistemleri için sonuçlar doğurur.
Her bir aksonu çevreleyen miyelin kılıf, aksonların yalıtılmasına ve sinir uyarılarının hızlanmasına yardımcı olur. Bu uzun sinir lifleri, merkezi sinir sistemi ile vücudun geri kalanı arasında kimyasal ve elektriksel uyarılar taşır. Birçok sinir lifinin bir araya gelmesiyle oluşan demetler sinirleri oluşturur.
Periferik sinir sistemindeki sinirler işlevlerine, yapılarına veya konumlarına göre sınıflandırılabilir. Duyu sinirleri vücuttan merkezi sinir sistemine bilgi göndermekten sorumluyken, motor sinirler merkezi sinir sisteminden kaslara sinyal gönderir. Karma sinirler hem duyusal hem de motor lifler içerir. İnternöronlar, diğer sinirleri birbirine bağlayan ve reflekslerde rol oynayan küçük bir sinir türüdür.
I-XII Roma rakamları ile ifade edilen 12 çift kraniyal sinir vardır. Kraniyal sinirler kafadaki yapılardan işitme ve dokunma gibi duyusal girdileri iletir. Ayrıca bazı istemli hareketler için beyinden gelen motor sinyalleri baş ve boyundaki kaslara taşırlar.
Beyin sapından uzanan ve periferik sinir sisteminin bir parçası olarak kabul edilen on gerçek kraniyal sinir (III-XII). I. ve II. kraniyal sinirler serebral korteksten kaynaklanır ve genellikle merkezi sinir sisteminin bir parçası olarak kabul edilir. Kraniyal sinir I koku almayı, kraniyal sinir II ise görmeyi kontrol eder.
Spinal sinirler omurilikten kaynaklanır ve her zaman periferik sinir sistemine dahildir. Duyusal ve motor bilgileri omuriliğin içine ve dışına taşırlar. 31 çift omurilik siniri vardır ve isimleri uzandıkları omur bölümlerine karşılık gelir. Örneğin, servikal spinal sinirler servikal omurilikten kaynaklanır.
Spinal sinirler, omurilikten çıktıklarında tek tek sinirlere ayrılmadan önce sinir pleksusları veya ağları oluştururlar. Bu sinir pleksusları, spinal sinirler boyunca sinyaller için yedek yollar oluşturarak sinir hasarının etkisini azaltmaya yardımcı olur.
Duyusal nöronlar veya afferent nöronlar, duyusal bilgileri vücuttan merkezi sinir sistemine taşır. Üç tür duyusal reseptör vardır: eksteroseptörler, interoseptörler ve proprioseptörler.
Eksteroseptörler deri ve mukoza zarlarındaki duyusal nöronlardır. Sıcaklık, dokunma, basınç ve ağrı gibi dış ortamdan gelen uyaranları tespit etmekten sorumludurlar.
İnteroseptörler iç organlardaki duyusal nöronlardır. Basınç değişiklikleri ve pH gibi iç ortamdan gelen uyarıcıları tespit etmekten sorumludurlar. İnteroseptörler otonom sinir sistemi içinde hareket eder.
Proprioseptörler kas ve eklemlerdeki duyusal nöronlardır. Vücut pozisyonu ve hareketi hakkındaki bilgileri tespit etmekten sorumludurlar. Proprioseptörler somatik sinir sistemi içinde hareket eder.
Motor nöronlar veya efferent nöronlar, merkezi sinir sisteminden çevreye tepki sinyalleri taşır. Motor nöronlar uyarıcı veya inhibe edici olabilir, yani kas aktivitesine neden olabilir veya önleyebilirler. Hem somatik hem de otonom sinir sistemleri motor nöronlar içerir.
Somatik motor sinirler, vücudumuzu hareket ettirmek için bilinçli olarak kontrol edebildiğimiz iskelet kasını kontrol etmekten sorumludur. Her bir motor nöron birçok kas lifini innerve eder ve nöronun uyarılması kasın kasılmasına neden olur.
Öte yandan, otonom motor sinirler kalpteki kalp kasını ve sindirim sistemi, salgı bezleri ve diğer iç organlardaki düz kasları kontrol eder. Kalp ve düz kasları bilinçli olarak kontrol edemeyiz.
Periferik sinir liflerinin alt tipleri için duyusal veya motor işlevlere sahip olmalarına bağlı olarak çeşitli sınıflandırma sistemleri vardır. Karışık sinirler nedeniyle farklı şemalar arasında örtüşme olabilir, bu nedenle periferik sinir liflerini genel olarak gruplandırmanın en basit yolu iletim hızıdır.
Hızlı alt tiplerin çapı büyüktür ve miyelinlidir. Vücudumuzun çevre içindeki konumunu ve eklemlerimiz ile iskelet kaslarımızdaki gerilme miktarını bize bildiren proprioseptörleri içerirler. Ayrıca iskelet kası liflerimize kasılmalarını söyleyen somatik alfa motor lifleri de içerirler.
Orta dereceli alt tipler orta veya küçük olabilir ancak her zaman miyelinlidir. Orta lifler küçüklerden daha hızlıdır. Bu alt tipler mekanoreseptörleri (dokunma ve basınç), termoreseptörleri (soğuk) ve nosiseptörleri (serbest sinir uçları yoluyla hızlı ağrı) içerir. Ayrıca destekleyici somatik motor lifleri ve bazı otonomik efferent lifleri de içerirler.
Yavaş alt tipler küçük ve miyelinsizdir. Nosiseptörleri (derin sinir uçları yoluyla yavaş ağrı), kemoreseptörleri (koku), termoreseptörleri (ısı) ve bazı otonomik efferent lifleri içerirler.
Genel olarak, somatik duyusal ve motor nöronlar otonomik olanlardan daha hızlı hareket eder. Bu şekilde çevremize karşı hızlı ve bilinçli tepkiler verebiliriz.
Periferik sinir sistemi, beyin ve omuriliği vücudun geri kalanına bağlayan sinir ağını ifade eder. Kraniyal sinirleri, spinal sinirleri ve vücut boyunca dallanan diğer tüm sinirleri içerir.
Periferik sinir sistemi, vücudun her yerindeki duyusal reseptörlerden girdi alıp merkezi sinir sistemine göndermekten ve ardından motor yanıtı perifere geri taşımaktan sorumludur.
Periferik sinir sisteminin iki ana bölümü vardır: kas hareketinin istemli kontrolünden sorumlu olan somatik sinir sistemi ve istemsiz yaşamsal işlevlerden sorumlu olan otonom sinir sistemi.
Periferik sinir sistemi vücudun her yerindeki organları, kasları ve bezleri innerve eder. Sonuç olarak, periferik sinir hasarının birçok sonucu olabilir.
Periferik nöropati, periferik sinir sistemindeki sinir hasarı için kullanılan genel bir terimdir. Ağrı, uyuşma, karıncalanma ve güçsüzlüğe neden olabilir ve birçok bedensel süreci bozabilir. Hem somatik hem de otonom sinirler etkilenebilir.
Somatik sinir sistemi bozuklukları tipik olarak motor kontrolle ilgili olanlardır. En yaygın olanlarından biri amiyotrofik lateral sklerozdur (ALS, diğer adıyla Lou Gehrig hastalığı). Diğer örnekler multipl skleroz (MS), bel fıtığı ve sinir sıkışmasıdır.
Otonom sinir sistemi bozuklukları genellikle sindirim, metabolik, psikiyatrik, otoimmün ve enflamatuar durumlarla sonuçlanan normal vücut süreçlerini bozar. Tip 2 diyabet, romatoid artrit ve Parkinson hastalığı bunlara örnek olarak verilebilir.
Tedavi tipik olarak semptom yönetimine odaklanır ve fizik tedavi, ilaç tedavisi ve ameliyatı içerebilir.
Bazı periferik nöropati türleri kalıtsaldır veya genetik ve cinsiyet gibi biyolojik risk faktörlerine sahiptir. Diğerleri ise kronik stres, sağlıksız beslenme, egzersiz eksikliği, virüsler ve toksinler gibi çevresel ve yaşam tarzı risk faktörlerine sahiptir.
Alkol: Kronik alkol kullanımı, özellikle bacaklarda şiddetli ağrı ve yanma hissi ile karakterize periferik nöropatiye yol açabilir. Zamanla bu durum ağrı eşiğinin düşmesine ve hatta yürüme güçlüğüne yol açabilir. Etanol nörotoksiktir, bu nedenle sinir liflerinin yoğunluğunu azaltabilir ve akson yapısı ve işlevinde kusurlara neden olabilir.
Stres: Ortaya çıkan çalışmalar, finansal gerginlik, aile içi şiddet ve çocuklukta istismar gibi kronik ve akut stres olaylarının sinir hasarına ve stres tepkisinin değişmesine neden olabileceğini göstermektedir. Bu hasar, doktorların daha önce psikiyatrik bir bozukluk olduğuna inandığı, kadınlarda sık görülen kronik bir ağrı durumu olan fibromiyaljiye yol açabilir.
Batı Tarzı Diyet: Batıtarzı diyet, yüksek miktarda işlenmiş et ve yağ alımı ve düşük miktarda meyve ve sebze alımı ile karakterize edilir. Sinir sistemi hasarı da dahil olmak üzere birçok sağlık sorunuyla ilişkilidir.
Bir faktör, soya fasulyesi yağı gibi gıdalarda bulunan yüksek omega-6 çoklu doymamış yağ asitleri (PUFA'lar) içeriğidir. Bu yağ asitleri hücre zarlarımız için gereklidir, ancak Batı diyeti biyolojik olarak gerekenden 10-20 kat daha fazla içerir. Bir fare modeli çalışması, omega-6 PUFA'larda yüksek bir diyetin periferik sinir hasarına, periferik nöropatiye ve ağrıya karşı aşırı duyarlılığa yol açtığını bulmuştur.
Yüksek yağlı bir diyet, otonom nöropati ve sindirim problemleriyle ilişkili olan obezite ve tip 2 diyabete de yol açabilir. Bir çalışmada, farelerin 20 hafta boyunca yüksek yağlı diyetle beslenmesinin bağırsaktaki nöronların boyutunda ve genel sağlığında önemli azalmalara yol açtığı bulunmuştur.
Periferik sinir sisteminizi korumak için birkaç şey yapabilirsiniz: sigara ve alkolden uzak durun, sağlıklı beslenin, düzenli egzersiz yapın ve herhangi bir yaralanma veya hastalık için derhal tedavi olun.
Egzersiz: Düzenli orta yoğunlukta egzersizin oksidatif stresi azaltmak ve ruh halini iyileştirmek de dahil olmak üzere birçok nöroprotektif etkisi vardır. Ayrıca sinir hasarının genel sağlığınız üzerindeki etkisini de azaltabilir.
Örneğin, motor sinirlerdeki hasar iskelet kası dejenerasyonuna neden olabilir. Bir çalışmada fareler dört hafta boyunca haftada beş gün 60 dakika boyunca orta hızda koşturulmuş ve bunun gelecekteki sinir hasarının iskelet kası sağlığı üzerindeki etkisini azalttığı bulunmuştur.
B Vitaminleri: Hem insan hem de hayvan modellerinde yapılan çalışmalar, B1, B6 ve B12 vitaminlerinin artan alımının nöroprotektif etkilere sahip olduğunu ve hatta sinir hasarı ve alkolik nöropatinin neden olduğu hasarı onarabileceğini bulmuştur.
Tiamin olarak da adlandırılan B1 vitamini, sinir sağlığında en büyük role sahiptir. Tiamin açısından zengin gıdalar arasında baklagiller (örneğin fasulye, mercimek, bezelye), tam tahıllar, domuz eti, balık ve zenginleştirilmiş tahıllar ve ekmek yer alır. Ayrıca takviye olarak da alınabilir. B1 vitamini takviyesinin B6, B12 ve E vitaminleri ile kombine edilmesi en etkili yöntem olarak görünmektedir.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK539845/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK556027/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK539846/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK441977/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK554616/
Bu makalenin içeriği yalnızca bilgilendirme amaçlıdır ve profesyonel tıbbi tavsiye, teşhis veya tedavi yerine geçmesi amaçlanmamıştır. Sağlıkla ilgili herhangi bir değişiklik yapmadan önce veya sağlığınızla ilgili herhangi bir sorunuz veya endişeniz varsa, her zaman kalifiye bir sağlık uzmanına danışmanız önerilir. Anahana, sağlanan bilgilerin kullanımından kaynaklanabilecek herhangi bir hata, eksiklik veya sonuçtan sorumlu değildir.